Рубрика: Люди и судьбы

Нарадзіўся 2 студзеня 1945 года на хутары каля вёскі Люціна Яршэвіцкага сельсавета. Пасля заканчэння васьмі класаў Івянецкай СШ паступіў у будаўнічае вучылішча № 25 г. Мінска. У 1974 годзе скончыў юрыдычны факультэт БДУ, з 1969 да 1977 года працаваў у органах унутраных спраў, з 1980-га — у Акадэміі МУС Рэспублікі Беларусь (17 гадоў быў намеснікам […]

Нарадзіўся 16 красавіка 1959 года ў Ракаве. Скончыўшы Ракаўскую дзесяцігодку, паступіў на філфак БДУ. У школе і ў час службы ў арміі актыўна ўдзельнічаў у самадзейнасці, захапляўся тэатральным мастацтвам. Можа таму пасля службы і вырашыў паступаць у Мінскі тэатральны інстытут на акцёрскі факультэт.

Нарадзіўся 3 лістапада 1932 года ў вёсцы Вялікая Дайнава Узбалацкага сельсавета. Беларускі вучоны ў галіне фізіка-хіміі торфу і калоіднай хіміі. Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут. З 1961 года працаваў у Калінінскім політэхнічным інстытуце. У 1973-1987 гг. – дырэктар Інстытута торфу АН Беларусі, загадчык лабараторыі фізіка-хімічнай механікі торфу.

Нарадзіўся 9 студзеня 1939 года ў вёсцы Ляскоўка Ракаўскага сельсавета. З 1959-га года Зігмунд Іванавіч служыў у ваенна-марскім флоце СССР. Скончыўшы Яраслаўскае ваеннае вучылішча з адзнакай у 1964 годзе, а затым Ваенную акадэмію тылу і транспарту ў 1972-ім, праходзіў службу на эскадраным мінаносцы “Светлы”, неўзабаве стаў памочнікам камандзіра.

Нарадзілася 4 лютага 1946 года ў Капусціне. Скончыла Ленінградскі сельскагаспадарчы інстытут па спецыяльнасці “вучоны аграном па ахове раслін”. Працуе ў Беларускім навукова-даследчым інстытуце аховы раслін, з 1999 года – загадчык лабараторыі энтамалогіі. Людміла Іванаўна – доктар біялагічных навук, аўтар 188 навуковых прац. Цяпер кіруе даследаваннямі 5 заданняў Дзяржаўных праграм і Міждзяржаўнай мэтавай праграмы ЕўразЭС «Інавацыйныя […]

Зою Макараўну Задору ведаюць у раёне як Героя Сацыялістычнай Працы, ветэрана сельскагаспадарчай вытворчасці. А яшчэ гэта цудоўная жанчына пячэ найсмачнейшы хлеб! Фота з архіва рэдакцыі.  

РАГОЙША Вячаслаў Пятровіч Нарадзіўся 5 чэрвеня 1942 года ў Ракаве. Скончыў Ракаўскую СШ (1958), філфак Белдзяржуніверсітэта і аспірантуру пры ім. Працаваў у інстытуце паліталогіі і сацыяльнага кіравання (Вышэйшая партыйная школа, 1988-1991, дацэнт кафедры культуры); з 1991 г. – намеснік дырэктара Нацыянальнага навукова-асветнага цэнтра імя Ф. Скарыны. З 1994 г. – загадчык кафедры тэорыі літаратуры Белдзяржуніверсітэта. […]

24 лістапада ў Багданаве прайшлі мерапрыемствы, прысвечаныя 25-й гадавіне гераічнай гібелі ўраджэнца вёскі Зарэчная Валожынскага раёна, воіна-інтэрнацыяналіста Паўла Падрэза. Арганізатары, а гэта ў першую чаргу прадстаўнікі Дзяржаўнага пагранкамітэта Рэспублікі Беларусь, аператыўнай пагранічнай  групы ФСБ Расіі ў Рэспубліцы Беларусь, не выпадкова выбралі гэтую дату.

Няскораная воля да перамогі, амбіцыйнае жаданне заўсёды быць першай з маленства фарміравалі натуру гэтай невысокай па росце дзяўчынкі. У дзіцячым садку № 2 горада Валожына аднойчы выхавальнікі аб’явілі, што гонар узняць флаг на ўрачыстасці ўдастоіцца толькі той з выхаванцаў, хто першы прыйдзе да фінішу. Дыстанцыя пакаралася ўсім з цяжкасцю. Нялёгка прыходзілася і Таццяне. Але яна […]

3 лістапада спаўняецца 130 гадоў з дня нараджэння Якуба Коласа. Толькі што я вярнуўся з майстэрні вядомага скульптара, народнага мастака Беларусі Івана Міско. Ён закончыў мемарыяльную шыльду Якубу Коласу, якая ў юбілейныя дні будзе ўсталявана ў Вільнюсе. Цяпер жа даводзіць да ладу другую – ужо не з бронзы, а з граніту – памятную дошку песняру, […]

Валожыншчына стала малой радзімай для многіх вядомых людзей. Тут, у авеяным сівымі легендамі райцэнтры, Івянцы, Ракаве, у ціхіх вёсачках, раскінутых на прасторах пушчанскай старонкі, пачало набірацца моцы іх дрэва жыцця. Тут іх карані. Тут пачатак іх вялікай дарогі ў самастойнасць. Адкрываючы новую рубрыку ў гэтым нумары раённай газеты, мы робім першую спробу сабраць калекцыю славутых […]

Неяк аднойчы, перажыўшы гора, страту старэйшай дачкі, жанчыны яшчэ не старой і вельмі руплівай, гаспадарлівай (а гэта мы самі добра ўведалі, жывучы з Кастусём Цвіркам у яе кватэры падчас экспедыцыі), Ганна Міхайлаўна з тужлівай думкай “зажылася, маўляў”, пераслала мне свае запіскі. Раней яшчэ раз сама была пры смерці. Знайшлі на падвор’і непрытомнай і ледзь адратавалі. […]

У культурнае жыццё Валожыншчыны ў 60-80-ых гадах мінулага стагоддзя сваю лепту ўнесла народная пявуння і паэтэса Ганна Міхайлаўна Рубацкая. Успамін пра гэту неардынарную асобу – у нарысе, які мы сёння і друкуем на старонках раённай газеты. …Неяк самі сабой усплылі ў памяці словы народнай песні, год пяць таму назад пачутай на Палессі ад старой песельніцы […]

75 гадоў мінула з той пары, як не стала Фердынанда Рушчыца, мастака, прафесара жывапісу, грамадскага дзеяча. Аднак яго знакамітае імя па-ранейшаму праслаўляе Валожыншчыну далёка за яе межамі. Мастак верыў сам і хацеў заставіць паверыць іншых, што гэты край – не Богам забытая правінцыя, а мясціны са сваёй красой і эстэтычным густам.